Agnieszka Pachuta, uczennica klasy III THb – fotograf, autorka ciekawych zdjęć, kreator światów rzeczywistych, które wyłaniają się z marzenia, osoba niezwykle ciepła i sentymentalna. Jej fotografie dzięki autorskiej obróbce należą do innego czasu, innej epoki, szukają czasu minionego. Jest w tym jakaś tęsknota, magia i czar. Agnieszka wykonuje wiele zdjęć przy okazji imprez okolicznościowych i akademii szkolnych, dlatego została poproszona o przyjęcie funkcji szkolnego fotografa. Dzisiaj u nas -opowie nam o sobie.

Od kiedy interesujesz się fotografią?                                                                    

Fotografią interesuję się od zawsze, a właściwie to, od kiedy pamiętam… Zdjęcia robię hobbystycznie, można powiedzieć, że do,,szuflady”. Fotografuję aparatem Samsung S850. W planach mam kupno lustrzanki.

Co fascynuje cię w fotografii, co można dzięki niej odkrywać?

W fotografowaniu podoba mi się to, że gdy tylko ma się w pobliżu aparat, można uchwycić nieraz niesamowite zdarzenie, obraz. Niekiedy najbardziej pospolite, najbardziej banalne i często niedostrzegane przez zwykłych ludzi rzeczy mogą w obiektywie aparatu stać się dziełem sztuki. Sadzę, że w fotografii duże znaczenie ma przypadek. W ułamku sekundy pojawia się wyjątkowa sytuacja, która może dać obrazek zachwycający odbiorcę. Moim zdaniem, potrzeba także odrobinę talentu i wyczucia estetycznego. Zdjęcie powinno mieć duszę…

Jakie zdjęcia lubisz robić najbardziej?

Nie ma takich rzeczy, których nie lubię fotografować. Nie ma też takich zdjęć, które lubię robić najbardziej. Wszystko można uchwycić na swój sposób. Każde zdjęcie obrazuje coś innego. Fotografowanie ludzi sprawia mi dużą przyjemność. Z ich twarzy można odczytać całą paletę emocji. Bo przecież każdy człowiek jest inny. W każdym można dostrzec piękno. Trochę nie rozumiem ludzi, którzy widząc obiektyw aparatu, odwracają głowę w przeciwnym kierunku, jakby się czegoś bali. Taką możliwość jednak miałam na koncercie. Nikt wtedy nie manifestował swojej niechęci do aparatu. Tym lepiej dla mnie. Sami oceńcie efekty mojego eksperymentowania z aparatem.

Co znajdujesz w technice czarno-białych zdjęć i sepii i od kiedy sięgasz po te techniki?

Wydaje mi się, że zdjęcia czarno- białe czy w kolorze sepii są o wiele ciekawsze od kolorowych. Zdjęcia czarno- białe mają swój niepowtarzalny klimat, odcienie te dodają zdjęciu to coś – nie umiem tego opisać słowami. Zdjęcie w tej kolorystyce wydaje mi się ponadczasowe, jest w nim pewna magia bardzo trudna do opisania. Ale to, czy zdjęcie lepiej wygląda w kolorach czarno- białych, sepii, czy w kolorze często zależy od jasności zdjęcia, jakości i przede wszystkim tego, co przedstawia. Kiedy sięgam po te techniki? Często wtedy, kiedy zdjęcie jest dla mnie wyjątkowo ważne, bądź mam do niego sentyment. Często też, kiedy przedstawia ciekawe, ważne osoby lub wydarzenie.

Jakie są twoje marzenia?

Mam cele, do których dążę, plany, które realizuję, a przede wszystkim marzenia, które chce spełniać. Uważam, ze każdy człowiek powinien mieć w życiu jakiś cel, do którego powinien dążyć, gdyż staje się przez to dojrzalszy. Nie lubię o sobie opowiadać… Moje marzenia? Zdecydowanie podróże. Cuba – miejsce, które chciałabym bardzo zobaczyć. Marzenia i plany związane z tą bliską i raczej odległą przyszłością? Iść z uśmiechem na twarzy i brać wszystko to, co dostaję od losu. I oczywiście fotografować…